maandag 29 juni 2015

Dag 94: O Pedrouzo - Santiago de Compostela (20,1 km - 2261,1 km)

Klokslag 11 uur sta ik voor de kathedraal in Santiago de Compostela.



Voor de eerste keer weet ik niet goed wat te schrijven en waar te beginnen. Toch een poging.
Om 7 uur kan ik starten. Het heeft wat voeten in de aarde gehad voor ik helemaal klaar was. Ik kan mijn knie helemaal niet plooien en moet mijn been letterlijk vastpakken en uit het bed zetten. Geen goed teken. Met veel moeite kruip ik in mijn broek, maar mijn kousen aandoen blijkt een ander probleem. Om een lang verhaal kort te maken: ieder normaal mens zou in dezelfde omstandigheden naar zijn werk bellen om te zeggen dat hij niet komt werken en daarna naar de dokter gaan; ik maak mij klaar om 20 kilometer te stappen. Tot overmaat van ramp loopt heel mijn waterzak uit over de vloer, kraantje vergeten toe te doen. Alé, zonder nog meer ongelukken maar met een pilletje kan ik vertrekken. Zonder medicatie zou het niet mogelijk geweest zijn om te vertrekken




 Na O Perdouzo gaat het weer de bossen in. Het pad gaat op en neer.





















 Maar al snel naderen wij de eerste tekenen van Santiago. Er duikt een nieuwe bewegwijzering op en hier en daar staan sculpturen langs het pad.

















 Boven het dreigende lawaai van het verkeer komt nog het lawaai van het nabijgelegen vliegveld. De vliegtuigen landen zowaar net boven ons hoofd, of beter gezegd, wij kruisen de landingsbaan net voor de vliegtuigen landen op de tarmac.









 En dan komt de lange, soms lastige klim naar de Monte do Gozo met zijn .… meter hoogte. Hier staat een groot standbeeld en sculptuur ter ere van de pelgrims. De sculpturen vermelden het bezoek van enkele belangrijke pelgrims.









Er staat ook een kapelletje en de onvermijdelijke kraampjes.

















 Wie niet door het voorstedelijk gebied (nog 4,7 km) wil wandelen kan daar ook de bus nemen. Ik denk er nog niet aan! Al zal in de afdaling mijn knie daar anders over denken. Hier is ook een albergue in de buurt voor wie wil stoppen en morgenvroeg verder wil gaan. Gisteren vertelde ik al over die mogelijkheid.














Om 10u24 kom ik de agglomeratie van Santiago binnen, rond het naambord staan tientallen pelgrims te wacht op hun beurt voor een foto.






 Voor mij telt vandaag maar één foto en dat is die voor de kathedraal. Hoe goed de hele camino was bewegwijzerd, de laatste kilometer moeten wij hier en daar wat gokken om de juiste weg te nemen, maar valt allemaal goed mee.























 En dan kom ik aan, om klokslag (letterlijk) 11 uur sta ik voor de kathedraal. Het moment waarop ik 94 dagen heb gewacht en naar heb uitgekeken. Het is niet te beschrijven wat er dan allemaal door je heengaat dus ik ga daar ook niet aan beginnen. Het is, was, even mijn moment.


















 Na een foto ga ik aanschuiven, letterlijk, aan het bureau voor de pelgrims. Er staat al een lange rij maar toch gaat het nog redelijk vlot. Om 12u30 heb ik mijn getuigschrift beet. Het is nu te laat om nog naar de eucharistieviering te gaan, maar ik had dat toch al voor morgen ingepland.









 Nu eerst op zoek naar een albergue, die ik vrij snel vind in de nabijheid van de kathedraal. De prijzen schieten hier wel serieus omhoog, ik betaal 18 euro en heb daarvoor zeker niet meer terug dan in een gewone municipale herberg. Ik mag wel meerdere dagen boeken wat het voordeel oplevert dat ik geen hotel moet nemen. Daar zijn de prijzen nog een stuk hoger. Voor de derde nacht heb ik toch nog de optie opengelaten.







 Maar ik wil zeker in de buurt blijven, het is niet te geloven hoeveel mensen ik hier al heb teruggezien. Dat gaat dan meestal gepaard met veel handengeschud of omhelzingen, ook al kennen wij in sommige gevallen zelfs mekaars namen niet. Ik wil toch in de buurt blijven om twee mensen te zien aankomen: morgen of overmorgen komt Patrick aan en donderdagmorgen heel vroeg komen Herman en zijn echtgenote aan, dat liet hij mij vandaag weten. Daar wil ik wel even bij zijn.  Voor de rest van de dag loop ik wat doelloos rond niet goed wetend waar eerst kijken. Dus ga ik later naar het toeristisch bureau voor informatie zodat ik morgen en overmorgen het maximum uit mijn vrije dagen kan halen (als mijn knie akkoord gaat natuurlijk). In dat bureau kom ik nog een andere Belg tegen, André uit Herentals, waar ik ook enkele dagen mee op stap was, onder andere in de Meseta. Hij was zelfs de enige op heel mijn traject waar ik den hele dag samen mee gestapt heb. Hij gaat morgen verder naar Finistere. Ik was ook van plan om met de bus naar Finistere te gaan, op één dag, maar zie dit voorlopig niet zitten. Vijf uren in een bus op een krappe plaats mijn mijn zere knie ... dus nog even afwachten. Ondertussen heb ik mijn vliegtuigticket ook kunnen uitprinten in een cybercafé. Deze avond ga ik nagenieten in de stad, wat rondlopen, iets gaan eten en drinken en hopelijk nog mensen tegenkomen die ik ken.
Morgen neem ik alle intenties mee naar de kathedraal en naar de Eucharistieviering. Daar kan ik dan ook alle verdere beloftes die ik maakte nakomen. Ik denk dat morgen dan ook de laatste dag van mijn blog zal worden. Maar dat zien wij morgen dan wel weer.…





10 opmerkingen:

  1. Geert Aelbrecht29 juni 2015 om 13:37

    Een dikke proficiat, Jan! Moet als een overweldigende finale aanvoelen. Indrukwekkend. Geniet nog van die enkele dagen in Compostela. En hopelijk komt het in orde met die knie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wim Piqueur en Lydia Steps29 juni 2015 om 13:54

    Proficiat voor de lange tocht met een pijnlijk (knie)einde.
    Dat moet een overweldigend moment geweest zijn aan de kathedraal.
    We kunnen het ons eigenlijk niet voorstellen, maar toch genieten we mee !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een dikke proficiat en dank U voor de mooie Blog.AR

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Proficiat Jan, het is je gelukt! Geniet van je 'thuiskomst' in Compostela (want zo zal het toch een beetje aanvoelen hé)! We laten je nog wat nagenieten van deze lange tocht die toch een bezinning, uitdaging en overwinning is geweest! Rust nog maar wat en dan horen we wel wanneer je terug bent in het land.
    Als je toch nog een momentje vind, steek dan een kaarsje aan voor jouw en onze familie, voor alle mensen die je dierbaar zijn en je hebben blijven steunen, zeker voor je vrouwtje, je moeder, kinderen en kleinkinderen! Nog een dikke proficiat!
    Rosaline en Lucien

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Jan.

    Gelukwensen met je ca​mino.

    Jammer dat de laatste twee dagen de knie het liet afweten, maar het einde van de weg is bereikt, en hopelijk komt het met je knie snel weer in orde.

    Het was een lange weg, vanaf de dag dat je het besluit nam om dit te doen, je voorbereiding en uiteindelijk je drie maanden lange stap.

    Je zal dus niet kunnen genieten van een zonsondergang op Finestere, maar geen probleem er zijn nog veel camino's in Spanje en dus ook nog gelegenheden om eens tot in Finestére te stappen.

    Bij je thuiskomst start de dagdagelijkse camino van het leven terug, maar dat heeft ook zijn charmes en mooie momenten, en daar zullen vast en zeker momenten bij zijn die je terug doen dromen van uw drie maanden durende camino.

    Tot bij een van de trefgelegenheden

    Groeten en behouden thuiskomst

    Roland De Brabander

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je camino is volbracht,pelgrim Jan.met pijn,trots verdriet en vreugde heb je deze meer dan 2000 km lange tocht gegaan.ik hoop dat je hier gevonden hebt waarvoor je de tocht hebt gelopen.Het ga je goed in de volgende episode van je leven samen met je gezin!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Jan,
    heel veel respect.
    Niet alleen voor je fysieke inspanning (tot zelfs lijdensweg naar het einde!), maar vooral ook voor je dagdagelijkse inspanning om ons allemaal mee te nemen op je tocht via deze blog.
    Het leek alsof we iedere dag een beetje mee stapten (zonder de zere benen te voelen...)
    Nu even genieten van Compostela en vanmiddag om 12 u de misviering voor de Pelgrims meemaken-een kippenvelmoment - geloof me vrij.
    Het is nu ook duidelijk dat dit doel bereikt is, en iedereen is er nu wel van overtuigd (moesten ze dit nog niet zijn :)) dat welk nieuw doel dat je ook stelt, je steeds tot het uiterste zal gaan !
    Tot één dezer dagen in Vilvoorde.

    Koen &Dien
    ps: als ge nog de kans ziet om een kaarsje te branden voor mijn Moeke, mag je dat gerust doen. Ge weet nooit waar het goed voor is... :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Jan,
    Ik heb met zeer veel belangstelling uw bedevaart/pelgrimstocht gelezen. Niet van in het begin, lag toen zelf uittgeteld in het A.Z.J.P., maar daarna met des te meer belangstelling en bewondering. en nu al een welgemeende proficiat.Hopelijk komt alles terug in orde met uw knie. Ben zeer benieuwd om u thuis terug te mogen zien en u met mijn vele vragen te mogen begroeten. Geniet nog voloop van uw laatste dagenen nogmaals, een dikke proficiat. Benoit

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Proficiat ! Hopelijk vallen de ontwenningsverschijnselen en de aanpassing aan het 'normale' leven mee !

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Proficiat en zoals eerder al gezegd veel respect voor deze prestatie. Bedankt ook voor de dagelijkse verslaggevng via de blog. Mijn familie en ik hebben je tocht via de blog op de voet gevolgd. Geniet nu maar van de enkele dagen rust in Santiago de Compostela en als je terug thuis bent moet je zeker eens langs komen.

    BeantwoordenVerwijderen